1 Mart 1987 Tarihli Commodore Gazetesi Sayfa 28

Harika CHIP'i Yaratmak H epimizin bildiği gibi, bilgisa- yarın kalbi -ve tabif beyni- chipleridir. Chipler bu özel ve önemli konumları nedeni ile, pek çok kötü şakaya konu olmuşlar- dır. Bir chip dışarıdan sevimli görün- se de, pek heyecan verici değil- dir. Bu koyu renkli, dikdörtgen ku- tunun her iki yanında yaklaşık 40 metal bacak sıralanır. En basit ta- nımı ile bu bacaklar, chipin İçin- deki silikon tabakanın dışarısı ile olan bağlantılarıdır. Bu silikon ta- baka, yaklaşık 5 mm? alanında ve 4 mm kalınlığındadır. Bu küçük boyutlarına rağmen bu tabaka- ya, 50.000'den fazla eleman sığ- dırılabilmektedir. Öyle bir bilgisayar hayal edin ki, bu bilgisayarı oluşturan ele- manları -örneğin transistörleri- ucuz bir radyonun içinde bile bul- ma olanağınız olsun. Gerçekten de bu fikir, bilgisayarın tarih-ön- cesinde -yaklaşık 25 yıl öncesi- bil- gisayarların nasıl imal edildikleri- nin ve neden o hantal donanım- ları ile bir odayı rahatça doldur- duklarının en açık yanıtıdır. Bu arada şunu belirimekte fayda var. O büyük donanımların çoğu- nu teller ve kaplamalar oluşturu- yordu. Transistörlerin bu elektronik ve mekanik yığına olan kaikisi çok küçüktü. Zaten transistörlerin hiçbir zaman büyük olmaları ge- rekmemiştir. Çünkü bunlar sade- ce bilgisayarların kullandığı siste- min 4 ve 0 durumlarını, elektrik di- linde temsil eden açık ve kapalı sinyallerini oluşturmak için, birer anahtar olarak kullanılmışlardır. Sıra, chipinizin tarifine geldi. Önce chip için gerekli olan tüm elemanları, silikon dilim üzerinde önemsiz pürüzler sayılabilecek kadar küçük boyutlara indirin. Sonra bu elemanları bir dilim sili- kon üzerine sürüp fırına atın ve eri- meye hbırakın. Fırından çıkardığı- nız anda, artık elinizde tüm ele- manları yerlerine yerleşmiş olan bir dil,m silikon olacak: Daha ö doğrusu bir chip. Doğal olarak günümüzün mo- dern chiplerini üreten teknikler, bu basit tariften oldukça farklıdır- lar. Fakat tüm farklılıklara rağ- men, bu gelişkin chipler de tama- men, birçok mikroskobik parça içeren bir silikon tabakası fikri Üze- rine tasarımlanırlar. Bu nedenle chipler ve radyolar- da kullanılan transistörler, aslında farklı tatlara sahip silikon sandviç- lerdir. Bir chipin yapımına, temel olarak alınan bir silikon dilimle başlanır. Daha sonra bu dilime, birbiri arkasına yeni silikon taba- kalar eklenir. Bu tabakalara farklı tatlar vermek için, içlerine çok az miktarlarda diğer bazı elemeni- lerden de katılır. En sonunda tüm bu farklı tabakalar, özel teknikler kullanılarak hep birlikte eritilirler. Artık sandviçiniz, pardon, chipiniz hazırdır. Özel transistörler, bu chip sand- * viçten bazı veya tüm dilimlerin çı- karılması ile elde edilirler. Bir tran- sistör, temel dilimin üzerinde yük- selen bir silikon adaya benzer. Mikroskobik bağlantı köprüleri bu adaların aralarında kurulurlar. Bu köprüler, elektronik devrelerdeki transistörleri birbirlerine bağla- Commodore mak için kullanılırlar. Bu adaları birleştirirken kullanılan yol, elde edilecek olan chipin tipini belirler. Bu basit teknoloji, tüm chipler için geçerlidir. Bu adaları daha küçültmek için kullanılan teknikler geliştikçe, chipler de daha kuvvetli hale gel- mektedirler. Bir diğer dizayn problemi ise, tüm bu adaların bir chip üzerine -bir köprü diğerini kesmeden- nasıl yerleştirileceği- dir. Bu işi 50.000 eleman ile başar- mak güçlü bir bilgisayar, gelişmiş bir grafik programı ve bol zaman gerektirir. Genellikle mesai saati- nin bitiminde, chipin dizaynı bü- yük bir kâğıt üzerine, en ince de- tayına kadar geçirilmiş olur. Bu çi- zim daha sonra fotoğrafik yön- temlerle, bir chipin boyutlarına in- dirgenir. Artık bu çizimi, daha ön- ceden bir silikon sandviçinin yü- zeyine yerleştirilmiş bir fotoğrafik filmin üzerine oturtarak, transistör haline gelen adacıkları oluştur- mak mümkündür. Chipler iki ana gruba ayrılırlar: İşlemciler ve bellekler. İşlemci, bil- gisayarın koşturup duran şefidir. Hesap işlemlerinin tümünü işlem- ci yapar, aynı zamanda her şeyi kontrol altında tutar. İşlemci -nor- mal olarak- bir ana hesap maki- nesine ve çeşitli depo alanlarına sahiptir. Bu depo alanları veriyi, İş- leninceye kadar olduğu gibi sak- larlar, ayrıca hesaplamaların so- nuçlarını da oldukları gibi not ederler. Yani sonucun sıfır veya negatif olması farketmez, her İki durumda da sonuç kayıt olarak tutulur. Bunun yanında, bir sonraki verinin veya komutun nereden geleceğini gösteren kayıtlar da bu depo alanlarda saklanırlar. Basit bir ifade ile bellek chiple- ri, çok fazla sayıdaki transistör di- zileridirler. Bunlardan her biri di- ğerlerinden ayrı olarak adresle- nebilir ve bir adet 0 veya 1 depo- layabilir. Bunedenle, örneğin 16 K'lık bir belleğe sahip bir chip, her biri diğerlerinden ayrı olarak se-