20 Haziran 1937 Tarihli Her Ay Dergisi Sayfa 131

132 Her Ay Evvelâ hafif ve tatlı çıkan sesi yavaş yavaş büyüdü ve bütün odayı dalga dalga dolduruverdi. Hakikaten güzel söylüyordu. Bir kaç yerde hânende taklidi, bayağı hünerler yapmağa üzen- mesine rağmen mükemmel bir ses materyeline sahip olduğu meydanda idi. Şarkıyı bitirir bitirmez yine deminki Alman: — Bravo! diye söylendi. Bu çocuğu yetiştirebiliriz! Bu aralık gözlerim Aliye ilişti. Bu odada olanların hiç bi- riyle alâkası yokmuş gibi gözlerini boşluklarda gezdiriyor ve canı sıkılan bir adam tavrı alıyordu. Piyanodaki genç kadın eliyle onu yanına çağırdı. Tenor namzetlerinin kulak terbiye- leri denenecekti. Sağ eliyle basit bir melodi çalarak almanca: — Bunu aynen tekrar et! dedi. Türk müzisyenlerden biri izah etti: — Piyanoya göre söyle bakalım! Ali bir bana, bir de gözleriyle arıyarak dostuma baktı, Ben «eyvah» dedim, Zavallı delikanlı ömründe görmediği, sesini duymadığı, adını işitmediği bir âletin karşısına getirilmişti. Ken- disine söylenen sözün manasını bile anlamıyordu. İzah etmek istedim: — Oğlum, bu hanımın çaldığına göre ses çıkar. Piyanodaki kadın ayni melodiyi tekrar etti. Ali büyük bir gayretle ve boynunu bükerek: Bir haber yolladım canan iline... Diye başladı. Oradakilerden bir kaçı güldü ve Ali derhal sustu. — Yok, iki gözüm, dedim, şarki söyliyecek değilsin, bu ses- leri çıkaracaksın. Sıkıntı içinde gırtlağından bir kaç ses fırladı, orada canı sıkılmış gibi duran Almanlardan biri eliyle sarışın tenoru ça- gırarak: — Bu söylesin! dedi. z Piyanonun arka arkaya çaldığı bir kaç melodi derhal bir ses nehri halinde ve berrak olarak delikanlının ağzından dökü- Tüyordu. İşi çabuk bitirmek istiyenler usulen Aliye bir şarkı daha söylettiler... Bu sefer birinciye nazaran çok fazla gayret sarfe- den ve her şeyin bu bir tek şarkıya bağlı olduğunu sezen Ali uf: bal ga: kel lan Vü pel del far kın mu