7 Mart 1938 Tarihli Her Ay Dergisi Sayfa 25

TERBİYE VE AİLE Yazan: Kâzım Nami DURU Bu mevzu üzerinde kâfi derecede söz söylenmemiş ol- duğunu zannediyorum. Ankara ve İstanbul radyolarında vermiş olduğum terbiye konferanslarını dinliyenler, ana ba- balarla çocuklardı; yahut dinleyicilerimden beni görenler, en çok bunlardı; fakat benim sözlerime alâka gösteren bu ana babalar, teşrih edilmek lâzımgelen pisiko - sosyolojik sebeplerden dolayı, çok istedikleri halde, çocuklarile lâzımı gibi alâkalanamıyorlar. Eskiden çocuğu mektebe verip öğretmene “eti senin kemiği benim,, diyen bu ana babaların bugünkü çocukları, kendi yavruları için de, her şeyi mektepten bekliyorlar ve çocuklarında gördükleri kusurlardan dolayı mektebi mesul tutmağa çalışıyorlar. Bunda tamamile haklı olduk- larını iddia edemezler. Çocuk, devletin alâkasını ne kadar yüksek ve büyük bir derecede haiz olursa olsun, muayyen bir yaşa kadar ana babanın mesuliyeti altındadır. Onlar, çocuğu kendileri için olmaktan ziyade kendisi için ve içinde yaşıyacağı cemiyet için, gayet yakın ve sıkı bir nazaret ve murakabe altında bulundurmak mecburiyetindedirler. Şöyle bir mesel darbederler: Atını önce sağlam kazığa bağla, sonra Allaha emanet eyle,,. Ben de diyeceğim ki “ço- cuğuna sen iyi bir terbiye ver, ondan sonra onu öğretmene teslim et,,. Bu günün mekteplerinde her sınıfta yirmi otuz değil, altmış yetmiş, belki de daha ziyade çocuk birden okuyor. Öğretmen ne kadar iyi, ne kadar fedakâr olursa olsun, bu kadar çocuğu, fert fert yetiştirebilmek için ne altından kal-