19 Mart 1931 Tarihli Servetifunun (Uyanış) Dergisi Sayfa 14

19 Mart 1931 tarihli Servetifunun (Uyanış) Dergisi Sayfa 14
Metin içeriği (otomatik olarak oluşturulmuştur)

per ii 254 UYANIŞ No. 1805—120 —S /STİDATLAR E-- Bu sahifede; san'at yolunda ilk tecrübelerini yapan gençlerimizin yazılarını meşrediyorüz N — Neden yok? Sayıklama..... Onaltı sene var, annemi gömeli, li Gün aşındıkça biter takvimin yaptiklari ie me Olmağ, Sarman Dir. günü, Ne olur koparmayın ona dokunmayın du İlâhi sile doludur gönlüm. j Te ae İk Çoğulmasın büşimin şu bitmeyen akları Gözyaşile doldu tath uykularım, Ölümden korkuyorum şu sonbahar ayında.. Onu hep delice seven duygularım; Nüziktir... söylesem, incinir sanırım... Bırakın takvimleri güyler yerinde süysin Belki artanlarından bana biraz kan gelir. Ruhum eskiyen günde bir kütük gibi kayan belki ve belki gene o kütüğe can gelir Tahin cilvesi bilmem ne demeli, Canlansa gözümde bir kadın hayali Yastığa gömülür, luçkırır, inlerim . Ağlarken hayalin bu gamlı izimde Her kimi görürsem anasının dizinde, Bağrım birden sızlar, ne çok kıskanırım, Heyhat bu öksüz giinde bu artık yaşayış ne” Niçin hâlâ çıkmayor ralinm hüsla kelenden ? Bu çirpınış benzeyor tıpkı rüyadakine İstemem sök hepsini çıksın şu can da benden... Öksüz kollarıma boynuna sardığım Eri çilgin neşeyi gözümden aldığın Bir sevgili annem neden yoktur derim, #; Bebek. Halil Rifat Melda Nâzmi g Oklar Ss Oklar 11 I Bugün istırabının sirasiyalı parmaklan Rüzgâr yene tutturmuş son ölüm bestesini; Zehirli oklarını bütırıyor derime, Kala bedenlerinde, servi tepelerinde, Kalbini huzana erdi, döküyor yaprakları Bizden ayrı olaninr bile kesmiş sesini, Acılar ölüm gibi yayıldı içerime,, Küşlür perişan olmuş akşamın ellerinde. Dünün kederleriyle başım kurşunluşmadı; Siyah örtüler gibi gece indikçe yere Açılan dertlerimin kanı dinmiyor, aman Bir sihirbaz eli mi düzeltti yamaçları? Aman fani dikkat et, gin karayı aşmada; Ruhunun mersiyesi karıştı derinlere Yaralı kanatların kırıldığı at, bu an. Rüzgür bir çğlık gibi surınca ağaçları,. Çekilen kederlerin görünür sanma dibi Ben ki, elem yolunda kafamı boş, dilim kurak Baranlığı bekleyen iri bir heykel gibi Kaç günün söndüğünü gördüm içim yanırık “Ne var, ne oluyorsunuz, kim için bu fırtmaf Kimleri alkışlıyor bu son kanat sesleri? Kalbime giren oklar sokulmayınca kına; Kesmeyin netesleri, kesmeyin nefesleri... 930 929 Ali Hilmi zı.

Bu sayıdan diğer sayfalar: