1 Mart 1937 Tarihli Yarım Ay Dergisi Sayfa 30

1 Mart 1937 tarihli Yarım Ay Dergisi Sayfa 30
Metin içeriği (otomatik olarak oluşturulmuştur)

rde, olgun'ka r ve Emine'ye 5 n atını Sürüyopğ kalmıştı. Duygt n duymuştu. Saf i harcıyarak kay iği yere Uçur rüdüğü, at sürdü andacını, kedi armıyan genç an n yüreğiyle sevi güne kepaze oi klaştıran her ağ » adım yaklaşı i kapaklansa ve Bu topraklardı Bir gün olur, E ıszarına basıp g iten bir gelini Atın hızından doğan rüzgür, ıslak ,kir- piklerini m Başından trablusu uçmuş, cepkeni bir kanat gibi göğsünü dövüy le ee kast Atın köpüklü boynumu e n bo Oynunu, vee ni okşark e ile kon muştur gu akıl, ile çi enler r gözünün önüne a İşini çekti. Ter içinde Dani. Sağ yanında Er gene olu bir gelin duvağı gibi piril piril süzülüyordu Ha w ölmiyeceğim, gönlü çekeceğim Dizg Rİ bıraktı, ağır in geliyor bu aciyi, bu Mercan, arkasından Ay Tejor, “böcekler ötüyor, suyun tatlı sl, çiçek kokuları, güzel bi Balkan en m a Trakya ovalarına doğuyor Emine ile KM yeri bul- du. Korunin dallarında an süzülen ay ışığı, Eminenin ökçe yerini öpüyor gibi Osman yüreğinin acılarını türküsüne bıraktı “Bir türküden bir türküye geçi- yor. Balkan havalarının en içlilerini seç- mekie. vk görerek e her türkü- uysu uymasın böylece bağ- yordu. Gletüm, Bilir ek düşündün. u hesap ALE a canım ür sesi uzaklarda genişliyor, bölü- nüyor, tekrar ona dönüyordu.. ke iz yaban bülbülleri dn Eminenin yolup attığı siş a leri ald kokladı ve oturduğu yere uzandı. sman, Osman!.. bir haykırış. anl, Osman, kulaklarına inanmıyordu. mi rüya?. z Dal Bu ses, ölünceye kadar ei ve onun yüzünden bütün köylülere resil ©, bir pervane gibi, bu sese la madan demez — Emin a atl amasıyle, sürmesi bir odu. Emine de OÖsmana doğru dört malla geliyordu. pm nem Osman s0 — Darda Günl sana, Seni zorladılar mı? inanmarlılar mir — Degil, değil, hiç biri değil, Anla- mıyor musun Osmat yn beyaz atı üzerinde ay ışığında Hüsbü zelleşen e ören bakışlar rdu. ne, atinı, al atın yanına di el “Gndan bir sesle : — Seni çok e A kucakla bul Sen nereye giders Osman, kolunu uzattı, Enleri ladı atına aldı. Koruda dem çekerken leri gibi, birleşmişti. eee başıboş atı köye doğru yollanmış At kişnemeleri onları uyandırdı. Sesler, li dörtbi r ya geliyordu. Onları e siki arıyorlard sürek avına iki lardı.. Sönük aldin geliyordu. Gin kaşlarını çatlı: > : Jev//k Abdurrahman Tanyolaç & — Sana bir ziyan gelecek diye kor a im i birek git.. bu ee sıcaklığı, pie soğumaz. Artık inandım ki yalnız değilim bu gönül inde. — Olmaz |. — Gerçek mi? — Sana inanıyorum.. ölünceye kadar beraber.. — Sana bir ziyan gelirse iin Emine.. hazır onlar gelmeden uzaklaş ve beni mu söylemle — Olm Osman Eaimeyl kucaklıyarak nlar, bu gece Yesin nasıl dö vüştüğünü görürler.. vay bizi biribirimiz- den ec Ba iyi rl Je edi “onları e Mercan |. Fabancasını li bulayki kan z ri geçeydik.. Göreyim haykırdı. Oyayı çınlatan bir nara; > a Osman geliyor, yol açl. nini seven yol açsın.. bel e ilağin bir oktu. ir atlının uzaktan sesi: Bune Osmanl.. Öğe esin Muradın sesi oldu- Şunu oyak leimmle değild Savul. diye gürledi. o krala. n, vu vi Is ın Mur adın alının oleğu” a biri ve dizgin kastı. Haykırdı: — Çabuk e a — Müjde Osm üjde, çe öle ve eee — ET senindir. — ve sesleri Hu ayri, bunlar ner n düğün alay Mer tik anasi “ Havaya üç el silâh sıktı. Bu, parola idi. Osmanı kim görürse üç el boşaltacaktı ve Sinan ağı aktı. dan alınacak lk onun olac Elli atlı Osman'ın çevresini sarmıştı. Murat, kısaca anlattı, Ama, Osman'ın bunları dinlemeğe in yoktu, Hiçbiri ula ağına, ağ Yaln €s, ka ii diyordu. Murat, “Emine'y e Ne kutlu olsun ei Delikanlılar hep. bir Di İki Aa “Bir arada kaclyi ya — Yilmaz, . Diye haykır- dılar Ös Osman oldu, Uzak- n köylülerin R iniklan meşaleleri gös- öle , özengiler üzerinde doğroldu. Hay kardı ; aya arkadaşlar |,. türkü « Yandıralım mumları» hep bir mi Elli atlı, Emine de, Osman da bu türkiyi söylüyorlardı ; Akşam oldu, yandıralım mumları, Arayerden kaldıralım gamları.. Engel ölsün.. biz. sürelim demleri.. Gecesi klıma gelse, yanarım aman !. ami Le atlar kişniyor, uzakta davu m güm gümlüyordu.. Si RE boşalttı e Eminel; Ver Osman ben de sıkayım;. ia Gengliğimize Osmanım !, — Güm, güm!. — Ay ışığı ne güzel duvak olmuş yüeürei . Eminemr.. Boyz kzn), — e ii Maviş ne yapiyor ? Neye s — 6 Mavi vi a ıydı, ben arel b um, iz is. seni tdi eni Çöl — Sen in zaman kekin anaç Dün Ya e bülbülü daha yanık şakıyor, er daha güzel Siler ay duha olgun parlıyor, Ergene dala inc kıvrak akıyordu. Trakya ere bir gö ğüs olmuş kabarıyor.. Gök kır! bi ormor, herşey düğün alayına ii BİTTİ —

Bu sayıdan diğer sayfalar: