2 Mayıs 1929 Tarihli Servetifunun (Uyanış) Dergisi Sayfa 9

2 Mayıs 1929 tarihli Servetifunun (Uyanış) Dergisi Sayfa 9
Metin içeriği (otomatik olarak oluşturulmuştur)

No:.1707—22 Medeniyetlerin mebdeindenberi, dünya hakikatlerden değil daha ziyade hikmetlerden terakkı etmiştir. <x İnsanlar fikir ve hislerin fark- larından ziyade birbirlerinden mevkii içtimaiye ,ve menfaatı mad- diye tebeyünün- den ayrıdırlar. > 3u günün gençliğinin vas- fı mümeyizeleri arasında karar- sızlık ve hiddet sayılabilir. Mazi ruhları sarsacak kuvve- te malik değildi. » Erkek inkişa- fının her dev- resinde hakikat- lerin hududuyla karşılaşır. Ve bu hududu aşamaz. e Atalarımız İ- lahlar için bin- lerce mabet inşa etmişlerdir. Fa- kat maalesef bir tane de yalancı- lığa tahsis et- Miniminiler. dansederken UYANIŞ 341 FİKİRLER 5 Yazan: Gustave Le bon. meği unutmuşlardır. İstinatgâhı yalan olmadan siyaset, tıp neye dönerdi, ve aşk nekadar devam edebilirdi?... > Serzeniş vefa nın biraz adi şeklidir. » Tekerrür eden bir hatanın ha- kikate kalbede- ceğine inanmak sık sık siyasi kuruntu- lardan biridir. » Bizi çerçive- leyen haksızlık» gelen ların ihtiyacat olduğunu anla- mak için seneler lâzımdır. yi ya iş dügün mMüş- terek tesirler o kadar kuvvetli- dir ki, şahsi fikir sahibi olmak im. kânsızdır. » 3ir milletin inkirazı münfe- illerin ekseriyeti teşkil ettiği gün başlar. Tercüme eden NEZİHE HAKKI Sakın seni bırakıp gideceğin: zannetme:. Zaten gitmeye kuvvetim yok ki.. Işıklar ırda böyle ürkek ürkek titrerken belki bende gözlerimi büsbbtün kapayacağım. Güzei uz ne zarar var, böyle ölümde Zevk oluyor... Deli gibiydim, varasını saçlarımla sardım; fakat hiçbir şey, ölün geldiği yerden gitmiyor ki... Başı kollarımda sabahın ilk aydınlığı gecede titreşmeye başlarken gözlerini kapadı. Acıya tahanmül etmesini de insan öğreniyor. O gece onun sevgili ölüsünün yanında göz- lerimden bir damla yaş akmadan başım göğ- sünde yattım. Sonra daha neler oldu hatırlamı- yorum.. O öldü, ben de beraber öldüm, onun mezarı gölgeli hurma ağaçlarının altında ya- tarken bak, ben hâlâ yaşıyotum; ölenle ölünmi- yor ki... Nahit Selâhattin

Bu sayıdan diğer sayfalar: