31 Aralık 1942 Tarihli Servetifunun (Uyanış) Dergisi Sayfa 15
Ahmed İhsan'ın kaybolması ilmi, artistik ve edebi dünyamızda büyük bir başlık acmıştır. Sayın meslekdaşımızın ailesine taziyetlerimizi bildiririz. “Le Journal d'Orlent, m Ahmet İhsan vefat etti Vasiyeti mucibince, bugün Değir- menderede hususi makberesine gömülüyor Uzun müddetteuberi rahatsız bulunan Ordu meb'usu ve “Serve- tifünun., meomuasının müessisi Ahmet ihsan Tokgöz'ün Değirmen- deredeki küçük evipde vefat etti- teessürle haber aldık. Ahmet İhsan rahatsızlığından dolayı Değirmenderede, deniz kı- yısındaki bu küçük köşkünde iş- tirahate (çekilmiş buluvuyordu. Dün öğle üzeri çocukları ile ve- dalaşmış ve gece yarısı ölmüştür. Ahmed İhsan, vasiyeti muci- bince Değirmenderede defnedile- cektir. Ahmed İhsan edebiyat ve mat- buat tarihimizde ismi mahkük ka- lacâktır. Yalnız tesis ettiği “Bervetifü- nun,, mecmuası bir güneş gibi, et- rafına topladığı peyiklerle edebi- yatımızda yeni devirlel açmış bu- İauuyordu. “Bidebiyatı Cedide, ve Feciâti mensuplarından sonra, bu mecmua sayfalarını hece şairlerine de aç- mış bulunnyordu. Bir tek mecmu- anin Türk edebiyatına bu derece hâkim olması, Ahmed İhsanın bu vadide ne değerli bir hoca oldu: gunu göstermeğe kâfidir. SON TELGRAF: Merhumun silesi efradına, damadı Profesör Operatör Murat İbrahim Cankat'a Büyük Millet Meclisine ve basin ailesine samimi tâziyelerini arz- eder. “Ikdam,, ca Ahmet İhsan Tokgöz — 79den Devam — yazmış olduğum .— bir ayzıya şu cevabı almıştım Servelif ününün, matbaamın ve benim hakikatı oğlum Mehmet Diz- mana. 52 snel yıl için gazetemize yaz- dığın çok samimi satırları dün ak- şam ve sabah rahatsız yatakla iken gevkle ve son derece mütehasais ola- rak okudum, Var ol evlâdım, Tanm seni çoluğuna çocuğuna ve seni böğ- le yetişliren babana bağışlasın ben- den sana dua, #evgi ve şevkat! Ahmet İhsan Tokgöz o, mu- hakkak ki bu yazıları da okuya- caktır. Ve gözümüzden kaçan ha- taları tashih edecektir. Bunden eminim. . Mebmet DİZMAN o Ahmed ihsan merasimle Gömüldü — 75 den devam — Heyeti, merhumun damadı operaiör Murat İbrahim Can. kat Tütün çifliğinde karşıla. mış, oradan motörle Değirmen. dere'ye gidilerek matbuat umum müdürlüğü İstanbul belediyesi ve basın birliği İstanbul mın. takası namına gönderilen çe- lenkler merhumun kabrine ko. nulmuştur, Resmimiz o acı gün- de merhumun mezarı başında alınmıştır. Ahmet İhsan'ın arkaşından — 77 den devam — hercümetrci içinde Ahmet İhsan'ı anlatmam imkânsız, Ahmet İbsan, «Servetifünun> unu ilk sayısından bu güne kadar büyük bir sevgiyle sevdi, « Servetifünun » a bağlı insan- ları seviyordu. Bana şöyle bir mektubu vardır: Ankara, 7/5/1940 Cavit Yamaç oğluma, Ankarada, bugün yağmur yağı- yor. Bu haftanın gazetesini kâmilen gözden geçirdim. Niyazi için yazdı- ğine, bilhassa tahlilini çok beğen- dim. Bravo Cavit * Gazelemizle beni âhir vaktimde bir daha sevindirdiniz. Alâkadar elimiz; var olun! Haftaya gelece- ğim, bol bol konuşuruz. Ahmet İksan Tokgöz Xukardaki satırları Ahmet İb- san'ın çoşkun bir sel gibi olan ruhunu göstermek için aldım. Çünkü Ahmet İhsan buydn: samimiyetin tâ kendisi. Onun, büyük sevgisi: Tabiat. Tabiatın tatkunuydu. Dâima kır- lardan, sgkin köy hayatından De- ğirmendereden bahsediyordu. Altı yedi ay evvel, bir çok yıllarını geçirmiş olduğu Değirmendereye gitti, sakin bir ME tabiatın kusağında öldü. Memleket, en aydın adamla- rından birini, dinç ve gürbüz «Servetifünun» kurucusun, mat- buat en emeklisiui, biz en çok saydığımız ve muhabbetle bağlı olduğumuz insanı kaybettik. Ah- met İhsan öldü. Hayır, Ahmet İh- san gitti: Tarihe doğru... Cavit YAMAÇ Ahmed İhsan Tokgöz Hitabına nail olmak şerefini duymadımsa da bu <Ahmet İh- san» ları tanıyorum, Ahmet İhsan Tokgöz ; Genç yaşındanberi ozihninde rise ereği 23 yaşında yaka- layan Pikirlere, matbuata, edebiyata hamle yaptıran adam.. Kaşısında masalarının başında ülkü çecuklarının yaratmak için düşünüp, yazdıklarını iftiharla seyröden adam., | Bir akşam üstü onu konuşuyor, onu düşünüyoruz. Mektupları oku- nuyor, nükteleri anlatılıyor.. Tele- fon çalınıyor: — Burası Ahmet İhsan mat- baası. Konuşuyoruz: Ahmet İhsan. Düşünüyoruz: Ahmet İhsan, Gülüyoruz: Ahmet İhsan. Ve nihayet susuyoruz: Ahmet İhsan, Kitaplarımızın arasından bize bakıyor sanki.. Boylarımızı yazıyor.. Biz ondâydık, şimdi o bizdedir... O konuşmasını bitirmedi, sene- lerce sonra gene onun yolundan yürüyecekler, onu dinleyecekler, Ahmet İhsan: Yaratarak ölen adam.. Hasta yatağından ellerini uza- tıp kalem, kâğıt isteyen adam.. Onu gene «Servetifünun» unun başında farzediyoruz. Özdemir YASAMAN aşan ciltler onu 86 — Servetifünun — 2419
