23 Ocak 1933 Tarihli Son Posta Gazetesi Sayfa 7
Hımhı m Ali Vahşi Ormanlar İçinde: 3 V ARAMAZ BOB 2 İN AN A Ğ I Afacan Diyor Ki: İ Bakın Haylazlara! Bizim © gazetede nuzdur ; Kasımpaşada oturan Mebmetle okumuşsu- Orhan isimli iki arkad az - ii tulumbasile © oynarken, ela Eobi hiç rahat durmaz, efendisine Çalışmıya başladı, Ohhkı k. Gel keyfim Bobi bu kabahatini anlayınca ne yapar üstünü © bulamış ve cayır | çalışkan görünmek için her iye bursunu | £*l- Kimbüir efendisi pencereden emu göz | cağım şaşırdı... Eyvablar olam. Şimdi ü gaz ş &i rürse, ne sevecek, me gevecekti. Belki de | bunu görürlerse, okka ile dayak yiyecekti, Cayır yanmış. Fakat küçük yara- maz, Allahın bir lâ(file ölümden kurtulmuş, ; Şimdi gelin de şu benim sokar ve ber iş! de berbat eder, Yine bir gün bahçedeki toprağın taşlarını temizle” | Fakat.. Bebi böyle — hulyaya dalmışken mek istedi, elma bir dişli körek aldı... Çiçeklerin casek ânı parça parça olmuştu... ——————— ee e —- akşama, bobi etli kemik ere kavuşacaklı. | Bobi bu müthiş kabahati görünce kuyru- gunu kıvırarak kulübesine girdi ve kös kös düşünmiye baş'adı. m a — m aa, abama, anneme kızmayın, ib Günal Futbo'cu itsek, nerede benim m n boula e Tİ Ml derhal : yaka silkerler? | rı, “hacılari çok Yetiştirmek! “Ah o haylaz, başarı, bir yerde | sever, amma niçin e e öy durmaz çocuk yok mu?, Derler. | #ever? deyecessi mekteplisi, ür Ac ba ben hangi gün üslümü | niz bakin aalatr nı a er eş e akı veri yım: na birisiude stad- gaze Lu ©j i P, Alacan birgün yaza götürdü... cayır cayır yandım, hangi gün | hocanın © birisine in şunun bunun canini yaktım. giti: el beee yle ya, tan yakmak, mutla- — Hoca efendi, ayd, Ben günah ue demek tr”, Hoca kaşlarını rada komşu çocuk Afacaha sordu; — Bak gen böy- le çamurda futbol ka canın Üstüne gaz döküp ateşlemek değildir ya... Her ne İse, işte bu iki yaramazlar da, kaldırarak şu ce bu işi yapmışlar.. İkisi de epey- | vabı verdi: Mere cs ileri. Gaz döküldük- — Günah ye yan irmisin iL, biri demiş kir memek, İçmömek- EA arağini ten izi biri, sekme nir tir. eri e A | böyle mahsus yap” — Aman, ann is: İmani ok gün l seni öldürür. Git, biraz su ile MAL en m fi mm, d ii ğe i Üstünü yıkada gaz kurusun!, Mim Gali ii TN Bal“ Gö Sonra zavallı çocuk, üstünü a sail he Aida yn > Za m si ep yi kurutayım diye arsada yaktığı | ga bu günaiszi pi Sp ) ye dye ateşin karşısına geçmiş, tutuşmuş, kasıyınak igin ia kk el ll odal er, Gy Saye kı İmak içi; vü oklar. söyle, kaval 25 k; der mi ? Baksana deye merak #tmiğ- Hiç anneden kurtulmak için diklerini > başkala. o Afacan — Haydi canım bu uruş e ler, çocukları ça- a yapılır?, Han ley rna avlatır. delik deşik şay bul >. mura gömmüşler! erhal eve gizlice girer, çamaşır - — sandığından gömlek, mintan, don Araplar Nedenmiş ? Taze - Bayat filân alır, eskileri kirli çamaşır- p be sol kurtulurdum.. Cinyöz Afacana sordu: f Cingöz Afacana sordu: - Muallim Afacana sordu: yahut Si İm: “boyunca çamura — Afacan o Araplar (niçin — Sen en çok hangi yemeği — Söyle bakalım Afacan, taze atar, in ğliya ev gelirdim.. | simsiyahtır ?. ? seversin? ne demektir, bayat neye derler?. Buz kapı önümde annemi avaz esi e ze İsaz iğ , Afacan önüne bakarak cevap avaz çağırır tam o çıktığı sırada mahsustan “ » diye dü- — Ertesi gün hasta kalkarım, — Bak ben sana söyliyeyim.. mektebe gitmem de onun içinl.. verdi: — Efendim, taze annemin FIKRACIK Ramazandı.. Geceleri sokaklar hıncahınç kalabalıktı. Herkes gibi Hanımteyze de Afacani kolundan tuttuğu gibi Şehzadeba- şeni boylamıştı.. Afacan bu kura kalabalığın böyle yukarıdan aşağıya, aşağıdan yukarıya niçin dolaştığını pek merak ediyor- du.. Hele sağlı sollü Me aim mahallebicilerin dolduğununu gördü çinden ; EİD akan ia şey var! diye düşünüyordu. Dayanamadı, du ğe erir “herifler niçin. toplanmış böyle ?., Hanımteyze, sağına soluna baktıktan sonra iğildi, Afacanın di pi AE ini amma, içimde dert olur söyle- mezsem.. Bu udamlar niçin buraya koşuyorlar biliyor masun ?.. Dur sana sorayım. Baban her gece iftardan sonra evden niçin Ke ağacda dzz e D acan güldü: ee Şey... Şey için unne.. Hani senden... — Hah işte.. Bu ümmeti Müslimin de evdeki hatunlardan ötürü bu yollara düşmüşler.. Hakları yek değil hani ?.. 3 ğ bizim dim. O bizim haylaz hiçte | Araplar doğdukları zaman dl kendisine göre yaşı, bayat baba- Ka dem arasan | Baz yaramaslk ekleri kin sane | ari onar körüre bl, bar | a gözünle saneiin yaplan © | Alacen — Yalnız bir şeyleri eksik, dalara ç Nonamiyorlar. iii EE — Bizim evin imlhım karaya dü- Himhiım Ateşi o yaktıktan Fakat ormanın içinde bir- Herhalde bu © bir Bu kuyruğun ne e a sa OAli derhal Ooo sonra pelikanı bir denbire keskin bir “Uyasaaal,, yabri büyonn > Geek, sloğileğnl MA ar rılınca bunlardan birini o batrladı ki (o şişe koydu ve çevir- sesi işitildi. o Hımhımın ödü z Samir deyer pi çekti ve © şaşırdı kaldı yakaladı ve soymıya Kuşağının miye başladı. o Oh, kopmuştu.. Kulak kabartarak raflar See işti Bin Aman © yarabbi, Bu, bu başladı. Fakat pelikan — içinde bir (gel keyfim (gel. dinlemiye başladı: denbire dönünce elinde vahşi, korkunç bir kap pişirmek için ateş la- (kibrit sak Oo Yağlar Ocizr cizir koskocaman tüylü bir (| landı. indi Miydi... Btüyordu. kuyruk buldu. > Mabadı | arz” Hikâyecik Muallimin Hediyesi Afacan mektebe yazılmadan evvel hastalanmış, ancak öç ay sonra mektebe girebilmişti.. birinci ikinci günler geçtikten sonra muallim ertesi gün sınıfa geldi. yüzü asıktı.. daha doğrusu biraz müteessir gibi idi. elindeki büyük paketi kürsünün üzerine koyarak m ki — Çocuklar, dedi. Tekrar öksürdü: — Bugün sizinle vedalaşmıya dim.. Sınıfta bir gürültüdür koptu: — Aaaa... Niçin, niçin efen- dim. Muallimin gözleri yaşlan- mışta. — Çünkü beni başka bir mektebe tayin ettiler. Çocuklardan bir kaçı ağlar gibi, sesleri titreyerek mırıldan- dıları — Ah, bu fena oldu efendim. İsterseniz biz müdür beye yalvas ralım da, sizi bizim sınıfta bırakan. Muallim güldü: — Afacan, siz sınıfta kalma- da, ötesi kolay.. Şimdi bana çocuklar, “size, ayrılırken birer hediye vermeyi düşündüm. Muallim O önündeki (paketi gözerken bir çığlıktır koptur — Aman ne iyi efendim, ne iyi.. Hep sizi hatırlıyacağız biz. Hiç unutmıyacağız sizi? Muallim hediyeleri sra ile dağıtmaya başladı. Sra Afacana mişti,.. Muallim paketin içinden pan bir Oo tramvay çıkararak Afacana verdi.. Çocuklar itiraz ettiler: — A, nasıl olur efendim! O daha yeni geldi. Muallim güldü: — İyiya bana enaz yara mazlık yapan 6... Onun için ona en iyi hediyeyi verdim, AN Ra Afacan — Bana bir deve alsan baba.. — Ne yapacakam 7. yüksekliğini Biçeceğim.
