10 Kasım 1939 Tarihli Son Posta Gazetesi Sayfa 1

Sene 10 — No. 3336 CUMA 10 İKİNCİTEŞRİN 1939 Fiatı 5 Kuruş “Eişsiz kahraman Atatüriz, vatan sana minmettarddır , Seni hatırlamak için ne yaptığın işlere, ne resmine, ne hakkında —OT —e BİR YIL SONRA Bir insan, bir dehâ, bir mucize... Bil- miyorum, bizi. bugün. mateminin yıldö- nümünde, yeniden derin bir hüzün içine gömen Âtatürk neydi? Onu,|son günün- de; ancak küçük bir kadid haline getir - miş olan o zayıf vücudünden şimdi tecrid ederek tasavvur ediyorum ve kendisini fani hayatın bitip tükenmek bilmiyen be- şeri ihtirasları arasındaki gürültü öm - ründen uzaklaştırıyorum. O zaman gö - rüyorum ki, Atatürk, bizim bugün bütün kalblerimizi harekete getiren bir duygu, ve bütün ruhlarımıza karışan bir ruhtur. O bir ruh idi, gene ruh oldu: Bütün bir| milli kütlenin ruhü, varlığının hülâsası demek olan bir ruh ve bir içtimai kütle- nin bütün manevi varlığını temsil eden bir maneviyet! Her millet, kendi tarihinde böyle ken- di ruhi varlığını her hangi bir ferdin ya- bir insan olmaktan çıkar, kahra Mühittin Biri (Devamı 2 inci sayfada) yazılanlara hakıyoruz; yalnız kalbimize hakıyoruz Hayata gözlerini yumduğu oda Dolmabahçede aynen muhafaza ecilen odada saat tam 9 u 5 geçe durdurulmuş. Yatağın başucunda bir komod, komodun çekmecesinde bir ilâc kutusu, bir sargı ve reçeteler... Duvarda en sevdiği tablo asılı duruyr Dolmabahçedeki oda ve saat Dolmi ıb:ı!w;(-. sarayının bahçesinde tarhların arasından parmaklıklı rıhtima dayanan deniz koyu kurşuni, e . Ortadaki büyük havuzun suyu gergin, beyaz Büyük taş merdivenlerden (Devemı 2 nci sanfudu) BİR YIL SONRA İlk dehşet karşısında diller çözülmez oldu, Bülbüller bile sustu, gök yüzü gülmez oldu. Bir düman bürümüştü vatan yamaçlarını, Kadınlar ağlıyordu yolarak saçlarını, On sekiz milyon kişi çocuklar gibi öksüz, Bir alev parçasıydı perçinlenen gönlümüz. Böyle geçti saatler o gün uçurumlaşıp, Göz yaşları çağladı bir nehir gibi taşıp. Fakat bu ıztırabın en amansız deminde Tanrı bir ışık saldı bu hicran âleminde, Bir mucize belirdi kara günde ansızın, Gök kubbe aydınlandı üstünde başımızın. Baktık ki her yer O'nun kuüretile dobudur, Bizleri sarsan gene O'nun tunçtan koludur, |Koşan O'nun ruhudur miletin ön safında | Meşaleler ağlarken tabutu etrafında, |0 ruh havkırıyordu maddelerin dışından: ; |— Hız alın rüzgârdaki kalbimin atışından! En sessiz kıyılardan ben sire fısıldarım, Gürliyen fırtınalar içinde de ben varım, En renkli bir gül gibi en yeşil yaprakta ben, En tatlı bir söz için açdan dudakta ben, Ben işte her yerdeyim, dalda, kökte, filizde, Sarsı'an göğsünüzde, sararan benzinizde. Demek ki ayrılmadık, elinizdedir. elim, Ben sizde yaşıyorum, sizden uzak değilim!» Halid Fahri Ozansoy (Şirin tamamı ikinci sayfada) #R İ y * vi