29 Haziran 1935 Tarihli Son Posta Gazetesi Sayfa 8

29 Haziran 1935 tarihli Son Posta Gazetesi Sayfa 8
Metin içeriği (otomatik olarak oluşturulmuştur)

Balık avına gidiyordu: i ı — Karım, dedi, bâlık tutma- | dan dönersen seni eve almam diye tenbih etti. Acıdılar : — Vah zavallı vah desene bir daha evine dönmek kısmet olmıyacak ! Koşardı Yakalanan hırsız pollse döndü: — 'Babam gibi bir adam ol- saydım, hayatımda bir kere bile tevkif edilmezdim.. — Baban namüslü bir adam mı idi? — Hayır oda benim gibi hır- sızdı amma, çok hızlı koşar, kimse yetişemezdi. Geciktim Bay uşağına bağırdı: — Ayakkaplarımı çabuk getir gİyeyim. . Iki dakika geçti, bağırdı bay yine — Hani ayakkaplarım.. — Acele ettiğinizi — bildiğim için bay, bağlarını çözüp getire- cektim, bu yüzden geciktim. Niye Bahçe meraklısı dostum; söğü- dün altına soğan dikiyordu : — Bahçende başka yer yak- muş gibi soğanları niye söğüdün altına dikiyorsun? Diye sordum, cevap verdi: — Söğüt ağlasın diye ! — Neye birdenbire kızardınız? — Bana söylemiye çekindi- #iniz sözler aklıma geldi de... Mükemmel Fareler peyniri gördüler: — Mükemmel karnımız doya- cak ! - Dediler, kediler, farşleri gör- düler: Onlar da dediler. — Mükemmel kurnımız doya- cak. Alt Üst Cambarzbanede elleri Ostünde yürüyen adamı görmüştü: — Zavallı, — dedi, — kimbilir, ne felâket geçirdi de böyle alt Üst oldu. mkânı Yok Getç erkek genç kıza kür yaptı: — N: yerim olsa | — Kalbimde :bir başkasıvar: — O'sun, benim için de kü- çük bir yer ayıramaz mısınız? — İmkün yok kalbimdeki yüz elli kilcluk bir şişmandır. kalbinizde bir olur — Kocanın ölümünden bir hafta s#onra seni bir zenci ile birlikte görmüğler.. — Yas tutuyordum! — Gençliğimde kadınlar sa- çımı çekip koparırlardı. — Şimdi ?.. — Şimdi de paralarımı !. Gönül Gönül lıkara, Züğürt bu ara; Ayırmaz artık Beyazla kara, * Demerz, istemem! Bon çirkin sevmam. Kabulüm diyor, Çirkin, güzel bem, * Gönül bir deli, Bildim bileli, Sevdi, s#eviyor Ne de çileli! * Sevdi bin defa, ço cefeş — Birkaç gündür hiç iştabım yok, — Bu yiyelim ! Sevmekte yü Meğer biç safa akşam yemeği bizde Dayak Meselesi — Anne bu çocuk beni döv- dü. — Üç çocuk | war, seni döven | hangisi? — Hani şu yü- zü şişmiş, dişi kanayan, bağırıp ağlayan yok mu, İşte © çocuk! Doğruyu Söylerse Hâkim maznuna döndü: — Yalan söylemenin fenalı- ğgını bilirmisin, insan yalan yüzün- den nesini kaybeder. — Şerelini! — Ya doğruyu söylerse Maznun düşündü: — O zaman da hürriyetini? Yeter Siyah âaçlı, siyah gözlü genç kız, sanı saçlı mavi gözlü genç kızla konuştu: — Nişanlından niçin ayrıldın? — Sebep mi #oruyorsun pek çok, sayayım, Nişanlım bir baş- kasile evlendi bu bir kâfil — Kâfi, başkla - sebep lâzaım değil — Çiçek bayramında herkesin gözü bende idi. — Senin ne çiçek olduğunu bilemediler mi ? Olabilir Şarapçıya de- im kit z — Şarabın her hıldcşıçok eseki bir şarap.. Şarapçının kok- tukları kabardı. — Şaraptan anlıyorsunuz! Dedi. — Tabli, de- dim, biriçen bu şarabı. bir daha İçmiyeceği — için dükkânda —uxzun zaman — kalmış olabilir. Sevilen Bay, oğluna sordu: — Hangi hayvanı çok sever- sin? — Aslanı! Kızına sordu: — Ya sen? — Kuzuyu! Karısına sordu: — Sen ne seversin? — Tülki kürkünü! Yorucu Meslek — Vatmanlık çok yorucu bir meslektir, bunu kendi nefsimde tecrübe ettiğim için biliyorum. — Sen vatman mısın? — Evet! — Ne vakittenberi bu yapıyorsun ? — Yarın başlayacağım! — Bir otomobil mi seçecek- siniz ? — Hayır, bir otomobil sahibi seçeceğim | işi Av Hikâyesi Avcunun, av bikâyesini din- ledik: n — Köpeğim ilerde yürüyor ben onu takip ediyorum. Bir de baktım ki daha ilerde bir tavşan gidiyor. Nişan aldım, tetiği çek« tim, köpek vuruldu! — Köpekmi vuruldu, ya tav« şan ne oldu? — Vurulan köpeği ağzına ak dı, bana getirdi, Uyudum — Uyudun mu çocuğum? — Uyumadım annel — Öyle İse balık yağını iç! — Uyudum anns. Kredi Falan kişinin köpeği kaybok muştu. Garzetelere bir iİlân verdi; * Şu şekilde bir köpek kayı bolmuştur. Kim bulur, filân kişiye getirirne kendisine iki bin lira verilecektir. ,, Filân kişiyi tanıyanlar merakla sordular: — Niye bukadar fazla para vadettin. Filân kişi göz kırptı: — Mahallede kredimi selteceğim! yükse Tuhaf — İnsan karısının peşlal biran bırakmamalıdır. — Öyle söyliyorsunuz Imkân varsa, — İmkân olmaz olur mu? — Olur ya, karımın otomobili var. Otomobille İ — Oğlum çoraplarını sizden alırmış. — Evet Bayım, her vakit bu çoraplardan alırlar ! Olur Ya Üç defa evlenmiş, üç karısı da ölmüştü, yeniden evlenecekti, kendini methetti: — Ben iyi bir adamım, dedi, üç karım öldü, üç kaynanama da bakıyorum. Bundan sonra dört kaynana da olsa, beş kaynana da olsa yine hepsine bakacağım, İşine Geliyor — Sizi mücsseseme amma bugünlerde İş ar.. — Daha İiyi söylediniz. ya, ben de kendime bir yer arıyorum, Mehtap tavşan ay alayım Erkek çiçeğinin altında oturuyordu, dişi tavşan gördü : — Ne yapı yorsun ? — Ay çiçeğinin aydınlığında aeni — düşünüyorum.

Bu sayıdan diğer sayfalar: