29 Ekim 1929 Tarihli Hayat Dergisi Sayfa 23

ra- İZE eri zam adı- eliğ iyst nle- deve gibi dört mü- için dım üzel rafe- ardk İmin uyandırdığı heyecanı bir kat daha (o arttırmağa “muvaffak Ankara Postası, bütün ku- surlarına ragmen bir muvaffa- kiyettir. Milli hej zerk eden, gözlerimize © bü- yük günü hatıralarından hasıl olan yaşları süren bütün bu zaferleri kazandıran Büyü Rehbere ve onu takip edenlere kalbimizdeki şükran hislerini bir kat daha kuvvetlenditen bu filim yapanları takdir etmek lâzımdır. Onlar o yardımsız ve müaveneisis bu muvaffa- kiyeti başardılar. Gönül arzu eder ki onlara şimdiden sonra yapıl büyük N mücadele- nin ciğer safhalarını canlan- dırıniş olsun.. Bütün dünvayı mütehayyir labımız, o san'at apacağımız inkilap sayesinde ebediyen yaşatl- malı ve onun öldürülmesine mani olunmalıdır, Hikmet Şevki sonuncu dela daha konuşuyorduk. Esasen telgraf çekilmişti OoOBakü istasyonunda o bekliyeceklerdi.. Fakat, güne muracaat edecektik, filan ve yi filan zatleri görecektik..: Bütün bunlar kere daha görüş ordu. Adam bilarla getiıdi. Hanımlari, çocukları evvelce bindirdik, bizde a i veda ediyorduk. Tren son düdüğünü çaldı bizde merdivenlere ayaklarımızı ik. komik bir sahnenin k perdesi karşilaşiyorduk. İçeri giren hanım: kın yarı kızın bir halde kapı önüne koşmu:lar, hırçın ve ithamı bir sesle bağrişiyorlardı: Bu nasıl tren, ne yatacak ne oturacak veri var, yol verin, bırakın, biz ine- ceğiz, katiyyen bu trenle bir adim öteye gitmeyiz!... Bir adim beri gelmeğede ikin yoktu, tren. haraket etmiş, bizde ba- n kar üstünde asılı kalmıştık; ismaii Hikmet Ankara postası filiminin en heyecanlı sahnesi Kör kuyu “ Bana dün bir bakıştan çakan şimşek yeterdi, “Şimdi, dedin, göğsümü ateşliyor her bağır., Her kadın ilk âşıka kendini böyle verdi, Her kadın böyle çıktı yolundan ağır ağır... © Korumak ister | gibi Dünkü masuma açtım Kapadım kazma geçmez Gözlerimi oo körettim, © uçurumdan o canını başımın zındanını . taşlarla dört yanını, kulaklarımı sağır, Bugün en düşkünlere kardeş olsan da, dinle, Yaşayan o putsun gene Görmem artık, her gece içimde o saffetinle: başka kollarda inle, Duymam, her gün eşini başka bir adla çağır! Faruk Nafiz