5 Şubat 1965 Tarihli Akis Dergisi Sayfa 27

gibi bir amaca ulaşmak zorunda bulu- nan, aksi halde devamı bile şüpheli o- lan kurumların kendisini daha iyi du- rumda göstermesi gerektir. AKİS. 5 Şubat 1963 Konser dinledim Konseri verenler: Cumhurbaşkanlığı snfoni Yöneten: Prof. Gotthold E. Lessing, Solocular: Suna Kan (keman), Frederick Riddle (viyola). Ankara Rad- yosu Madrigal Korosu (Şef: Bülent Arel). Konserin yeri: Ankara Konser Salonu, Günü: 28 Ocak 1965 Perşembe Saat 20.30'da. Program: Bir klâsik ve bir çağdaş bestecinin birer konçertosuyla çok ünlü bir izlenimcinin iyi bilinen bir bestesinden kurulmuştu: 1) C. Debussy: "Noktümler" üç bölüm 2) P. Hindemith: Oda Müziği No. 5, "Schwanen- dreher". 3) WA. Mozart: "Konçertant Senfoni" Mi bemol majör. Konserin özellikleri: Önce, "Noktümler" gibi artık batı sanat dün- yasının beylik sayılacak parçalarından birinin ilk defa üç bölümünün bir arada seslendirilmesi -Şef Lessing için- büyük bir başarıdır. Radyo Mad- rigal Korosu da katılınca. Orkestra, eserin altından çıkabilmeyi kolayca başardı... Böyle güzel bir parçanın şimdiyedek niçin programa alınmadığını soranlara ancak, "Lessin, ng gibi birinin çıkıp da bu organizasyonu başarma- sı gerekliydi de ondan..." karşılığını verebiliriz. Neyse, "darısı, müzik ede- biyatının diğer korolu örneklerine diyelim! Hındemith'in "Schwanendreher" adlı küçük orkestra ve viyola için üstelenmiş bir çeşit konçertosunda ve ayrıca Suna Kan ile birlikte Mo- zart'ın ikili konçertosunda dinlediğimiz ünlü ingiliz viyolacısı (oRiddle'in katılması yine konsere değişik bir çeşni nl verdi, Ankarada ilk defa bir viyo- lacıyı solo çalarken izlemek imkânına ulaştık. Hindemith bestesi de Tür- kiyede ilk defa seslendirilmiş oldu. Beğendiklerim: Başta konserin programı... Her telden çalan, çok renk- li, doyurucu bir sanat ziyafeti... Üç bestenin üçünde de değişik solocuları dinlemek müzik meraklılarını olduğu kadar, konsere şöyle arasıra gelenleri de ilgilendirdi. Mamafih, konserin sanat yönü de sezonun içinde dinledi- gimiz konserlere oranla iyilerin önünde sayılır. Orkestra, (Noktürnlerde olduğu kadar, Mozart konçertosunda, hattâ tamamen yeni bir repertuvar parçası olmakla beraber altından pek de kolay kalkılamıyacak cinsten olan Hindemith'de bile başarılıydı. Soloculara gelince... Konserin esas "favorisi" ingiliz viyolacı Riddle olmakla beraber. Mozart'ın ikili konçertosunda Suna Kanın yanında sönük kaldı... Bunun nedenini araştırmak, birkere konçertonun keman partisinin daha ustun bestelenmiş olduğunu. Sunanın bunu gereği kadar iyi çaldığını, Ridde'in ise zaten geri planda olduğunu, üstelik biyografisiyleyle orantılı bir etki yapamadığını görürüz. Gerçekten Suna hiç aksamadan ritme tam uyarak, müzikaliteden hiçbirşey kaybetmeksizin, mükemmelen çaldı. Riddle ise, olsa olsa, ona iyi eşlik etti. Beğenmediğim: Hindemith'in bestesi ihtiva ettiği şen ve espri dolu havaya rağmen gereken izleri bırakmadı. Orkestranın sadece üfleme çalgı- larının bir bölümüyle viyolonsel ve kontrabasların eşlik ettiği viyola vir- tüozu'da saman zaman gereken akıcılığı sağlayamadı. Zaten Riddle işin sanat yönünden çok virtüozluğa değer veren bir tip olarak göründü... Sonuç: o Konser, işaret ettiğimnoktalar hariç, tam bir başarı sayılabilir, Özetle Suna Kan, Lessing ve Ankara Radyosu Korosu -tabii, şefleri Bülent Arel başta olmak üzere- bundan en büyük övgü payını haketmişdir. Daniyal ERİÇ 2?