3 Aralık 1966 Tarihli Akis Dergisi Sayfa 8

YURTTA OLUP BİTENLER Aydın Yalçın ve Bilgiç,, kulis yapıyorlar "Vay benim emeklerim" nun bozulacağı endişesiyle telâşa düşen Demirel, durumu, derhal par- ti içinde "Yeminliler" diye tanınan ve çoğu YTP'den transfer, ama bu- gün partinin kilit noktalarını tutan grupa bildirdi. Başı Aydın Yalçının çektiği "Yeminliler" bunu duyunca küplere bindiler ve böyle bir şeyi katiyen tasvip Oetmiyeceklerini a- çıkça söylediler. Demirel iki cami arasında kalmıştı. Parti Meclis Gru- puna da hâkim olan bu ekibi kır- masına imkân yoktu. Ee, Bilgiç de teklifi kabul etmişti. Peki, ne yap- malıydı? Oturdu, sinüslü - kosinüslü he- saplar yapmağa koyuldu. O anlarda durum çok karışıktı. Meselâ, geçen haftanın sonunda Cuma günü, bir Bilgiç - Demirel görüşmesi beklenir- ken, AP'li bir milletvekili AKİS'çi- ye şöyle dedi: "— Valla, şu anda 17 tane liste var. Eğer Bilgiçle Demirel anlaşa- bilirlerse belki ortak liste hazırla- nır." Bu karışıklığın çaresini Demirel şöyle buldu: Hemen kardeşini çağı- rarak durumu ona anlattı ve Bilgi- 8 çe gidip "kendisinin bu tâyini bü- tün gönlüyle istediğini ve fakat dav- ranışının parti içinde yeni bölün- melere yol açacağını, bunun,için de Bilgiçin kongre osonrasına kadar beklemesi gerektiğini" söylemesini istedi. Bunu duyunca, Bilgiçin tepesi attı. Demirel kendisiyle alay mı edi- yordu, yoksa başka hesaplar mı vardı? Fakat bütün kızgınlığına rağmen Bilgiç, o akşam Demirelin evinde yapılacak toplantıya katılmayı ka- bul etti ve gitti. Ev çok kalabalıktı. Partinin bütün. ileri gelenleri ora- daydı. Toplantı ve pazarlıklar sa- bah saat dörtbuçuğa kadar devam etti. Ne Bakanlık, ne de müşterek liste meselesinde anlaşabildiler. Ay- nı saatlerde, parti içindeki dincile- rin, aşırı sağcıların sözcüsü Yeni İstanbul gazetesi de kalıp değiştiri- yor, Bilgiç ve Osman Turan ekiple- rinin kongrede Demirele karşı müş- terek bir cephe açacaklarını belir- ten yeni başlıklar atıyordu. Halbu- ki o saatlere kadar gazete, Bilgiçe de ateş püskürüyor ve "İdealistler" AKİS dediği Osman Turan ekibinin, kong rede, "Masonlar" dediği kadroyla tek başına mücadele edeceğini ya- zıyordu. Sabahleyin (o gazeteleri görenler Yeni İstanbuldaki bu yeni başlık- larla beraber bir haberi daha hay- retle okudular: Demirel, kongreden bir gün önce, kanunların kendisine tanıdığı yetkiyi okullanarak, halen boş olan Devlet Bakanlığını kaldır mış ve kararı Cumhurbaşkanı Cev- det Sunaya onaylatmıştı! Bütün bu olanları ancak son an- larda öğrenen Bilgiç - Turan taraf- tarları cin çarpmışa döndüler. Oyun sahnede Demirelin, kongre arefesinde âyar- ladığı oyun bu kadarla bitmiyor- du. Rakiplerini "gık bile diyeme- den" mars etmeye kararlı olan De- mirel, kongre başkanlığı konusun- da da daha önceden zemin yokla- mıştı. Görmüştü ki, kongre başkanı olarak hazırladığı Mustafa Gülcigil il başkanları tarafından "çok anga- je" bulunuyor, o zaman daha taraf- sız birini oaraştırmıştı. Yaptırdığı kulislerle, başkanlığa, 1960'ın Eski- şehir Valisi ve halen Gaziantep Be- lediye Başkanı bulunan İbrahim Tevfik Kutların -bu zat, 27 Mayıs sabahı Eskişehirde bulunan Mende- resi kaçırmaya teşebbüs etmişti- se- çilmesini garantilemişti. Bunun ya- nında, ikinci başkan ve divan kâtip- leri de ayarlanmıştı. Kutları seçtir- menin gerekçesi -güya- Teşkilâtın bir arzusuydu: ongre başkanı, milletvekili veya senatör olmamalı. Nitekim kongre sabahı bunların se- çilmesini teklif eden bir önerge, hiçbir itirazla karşılaşmaksızın oy- landı ve kabul edildi. Kongreyi, kötü organizasyonu yüzünden birçok üzücü olaya se- bep olan, Organizasyon Komitesi Başkanı Vedat Ali Özkan açtı. Bir görevli de, alkışlanacaklarını iyi he- sapladığı Yüksel Menderes, Nilüfer Gürsoy, Süleyman Demirel ve Ali Fuat Başgilin adlarından sonra bir alkış payı bırakarak yoklamayı yap- tı. Gerçekten de bu isimler, delege- ler arasındaki -bazı delegelerin de- yimiyle- "grado"ları nisbetinde al- kışlandılar. Başbakan Demirel, bizzat katıl- dığı ve fakat bir türlü tempoyu tut- turamadığı İstiklâl Marşından son- ra Kongre Başkanı tarafından mik- rofona davet edildi. Üzerinde iyi di- 3 Aralık 1966