20 Mart 1939 Tarihli Her Ay Dergisi Sayfa 126
Metin içeriği (otomatik olarak oluşturulmuştur)
Bir selvi gölgesi.. Ruhumu bu çarmıha kendi elimle gerdim: Bir nebi ıztırabı kanıyor her yerimde, Ölüm, siyah bir tütsü yakıyor gözlerimde; Aldığım her nefesi son nefes gibi verdim! Neşeler, ihtiraslar, arzular, artık gidin: Kahkahalar, içimde kanayan birer zakkum! Işıklar, gözlerime serpilen bir avuç kum! Bir selvinin gölgesi: Son cenneti ümidin... Bir selvinin gölgesi: Kırk yılın son emeli, Son hıçkırık bu selvi gölgesinde dinecek, Son damla yaş bu selvi gölgesine sinecek Alnımı okşayınca ölümün anne eli! Yusuf Ziya
